China; Terracotta en Beijing

Het vertrek vanuit Lhasa verloopt vanwege mijn zwak ziek misselijk zijn niet zoals gepland. Leek ik de dag ervoor weer redelijk fit, de avond voor vertrek crash ik weer. De trein ritten die het hoogtepunt van mijn reis moeten zijn, blijken tot aan dan de minder fijne onderdelen. Dit doordat de lokale agent de tickets ook in China vreemd en onhandig boekt. Ik krijg een ticket voor de lange trip van Tibet naar Xi'an waarbij ik vier uur moet veranderen van coupé omdat mijn kaartje niet verder gaat dan Na Qu. Ook moeten we op dag twee van de reis overstappen naar een andere trein. Een hoop gesjouw met vier tassen (backpack, dag rugtas, tas met eten voor twee dagen en de souvenirstas) die me amper op mijn benen laten staan. Gelukkig wil een reisgenoot met een vaste plek wel wisselen en krijg ik een fijn bedje in een zespersoons sleeper. Even uitrusten. Mijn vaste reiskliek sleurt mijn spullen heen en weer en zorgen goed voor me. Na een paar uur tukken gaat het weer beter. De intensiteit van de reis maakt dat een dagje rustig aan doen vrijwel onmogelijk is. En omgerekend een paar duizend euro voor een hotelbed is ook niet echt een optie als er buiten zoveel te zien en te doen is.

Uiteindelijk wordt de treinreis toch een bijzondere vanwege de hoogtes (+5000m), het landschap, de dieren die we zien en de gezelligheid van ons clubje. En ook omdat Jo jarig is en we haar een onvergetelijke dag bezorgen met slingers, ballonnen, taart en kado's. De Chinezen vinden het wel grappig en delen mee in de vreugde. Onze coupé-genoten zijn aardige, beschaafde mensen en helpen ons met het wisselen van de kaartjes en het overstappen. Dikkie dik, het Chinese jongetje wat iets te veel verwend wordt door zijn moeder, ‘tzenk you’t wat af als we hem Snickers voeren die hij eigenlijk niet lust. Gevalletje ja zeggen, glimlachen om vervolgens nee te doen.

In Xi'an aangekomen fietsen we over de oude stadsmuur en bezoeken we de drum en bell tower. Ook bezoeken we de oude moslimwijk voor een heerlijke lunch en nemen we een kijkje in de oude moskee die meer weg heeft van een tempel. De vier meisjes trekken zich een avondje terug van de groep en we gaan op advies van de gids lokaal dumplings eten. Het menu is alleen in het chinees en we kiezen hetgeen het meeste lijkt op wat onze tipgever vertelde. Verrassing wat we krijgen. De serveersters hebben weer de grootste lol om ons als we alle bijgerechten al op hebben voor we alle dumplings geserveerd hebben gekregen. Weten wij veel dat ze maar blijven komen met die dingen. Pwoe, buik op knappen. In de middag zijn we langs een tent gelopen die Salsa heet en we besluiten nog een drankje te doen. Daar aangekomen worden we ontvangen door bunny's, want het is Chinees Valentijn. We krijgen allerlei lichtgevende gadgets mee en worden naar onze eigen tafel in de club geloosd. We zijn bang dat dit bezoekje ons al ons geld gaat kosten maar dat blijkt reuze mee te vallen. We kiezen voor de drank maar dat wat we kennen, whisky. Hele fles met mix, een schaal fruit en ook inktvis. Die laatste parkeren we snel onder de tafel. Nee, bedankt. De whisky mixen ze hier met ijsthee?! Dus dronken word ik er niet van, ondanks dat de barmeneer maar blijft mixen. Zelf mixen is geen optie hier, daar hebben we personeel voor. De meisjes hebben dikke lol en de beste avond van de vakantie.

Braaf als we zijn zitten we de volgende ochtend keurig op tijd aan het ontbijt voor een bezoek aan het Terracotta leger. Xian is dé hoofdstad geweest van China tijdens de Qin Dynasty. Deze keizer QinShihuang (234 v C), de eerste keizer van China, heeft ervoor gezorgd dat hij begraven zou worden met een leger soldaten. Vanwege het geloof in ‘een volgend leven’, geloofde hij erin in zijn volgende leven een leger nodig te hebben om (opnieuw) land te kunnen veroveren. Zodoende dus het Terracottaleger. En tot zo ver de geschiedenisles van deze reis ;-) De setting valt me een beetje tegen. De aantallen en overweldigde massa van het leger lijken wat overtrokken en al snel heten de beste figuurtjes 'kleipoppetjes' in de volksmond. In Xi'an is het ook weer heerlijk warm, graadje of 37 met een luchtvochtigheid van veel. Het zweet gutst wéér van mijn lijf. In deze grote Chinese stad hebben we wel voor het eerst de luxe van een Starbucks, die vanilla frap gaat er prima in.

Vanuit Xi'an gaan we wederom met de nachttrein, op naar Beijing! Dit keer zitten we voor het eerst met z'n allen bij elkaar in de trein. Ik slaap wederom heerlijk in de coupé door het lichte geschommel en het monotone geluid. Helaas heeft de reisbaas een foutje gemaakt met de reistijd en wanneer onze wekker nog niet is afgegaan staan we al op het station van Beijing. Opschieten!! De eerste meters in B leg ik af in mijn pyjama. Weten ze hier toch niet :-)
Het verwachte hotel is komen te vervallen en het 4-sterren hotel wat we nu hebben is fijn luxe maar f***-ing ver van het centrum. Beetje jammer. Wel hebben we door de vroege aankomst nog vrijwel de hele dag te besteden. We gaan op pad met onze nieuwe lokale gids Tan Kan, aka TK, en ze sjeest met ons door de stad via metro en bus. We gaan naar de tempel van de Hemel, de Jamatempel (een prachtig boeddhistisch complex waar het heel lekker ruikt naar de jeneverbes- en andere naaldbomen). Ook zien we de oude hutongs, wederom de trommel en bel torens (nu met demo) en eten we tweemaal in een Chinese vreetschuur. 's Avonds gaan we naar 't theater voor een acrobatiek voorstelling. Spectaculair!

Dag twee in B is minstens zo intensief. We willen alles er nog even uithalen en TK helpt ons er goed bij. Europa in 10 dagen is waarschijnlijk haar uitvinding want we crossen weer lekker rond. Eerst naar de Chinese muur in Badaling, een vreselijk toeristisch gedeelte met heel veel Chineesjes die dezelfde route als Mao willen afleggen. We hebben dikke pech met het weer want het is mistig en met smok zien we slechts een paar meter voor ogen. De glooiende groene heuvels waar dit gebied om bekend staat is weinig van te zien. Na een korte wandeling gaan we verder naar Juyong Gian waar de muur kleiner is maar heel rustig. We lopen een rondje om de muur. 'Climbing the great wall' aldus het bord bij de ingang. En klimmen zullen we. Meters de hoogte in over de heuvels. Hoe die ijsjes verkoper bovenaan toch zijn voorraad op pijl houdt is ons een raadsel aangezien het pad grotendeels uit trappen en hele stijle stukken bestaat met een breedte smaller dan een auto. We bezoeken verder nog het zomer paleis. Een terrein van vele hectaren midden in de stad wat de keizer bouwde voor zijn moeder ter eren van haar 60ste verjaardag. Ook hier is het mistig en smoggie waardoor de hele heuvelpartij grenzend aan het gebied niet lijkt te bestaan. Als laatste afgaan we naar de vlooienmarkt waar de pearl market is gevestigd. En nee, ik kon het natuurlijk niet laten om geen nieuwe parels te kopen.
De laatste dag van de reis is een ‘vrije dag’ (de tweede deze reis) en speelt zich af in de verboden stad en het gebied er omheen. We zijn niet de enigen; de Chinezen hebben twee maanden zomervakantie en bezoeken alle highlights met ons. Niets lijkt op de afbeeldingen uit de reisgids. Deze zijn duidelijk in de winter gefotografeerd, als iedereen thuis bij de kachel zit. Na de drukte zoeken we wat verkoeling in het Jing Shan park en varen met een lelybootje op de vijver van het winterpaleis. Deze dag is het helder, zonnig en warm. Zicht op de oevers. De lokale bus kost hier € 0,13 per rit, ongeacht hoe lang en hoe ver, en brengt ons weer keurig naar het hotel. We sluiten de reis af meteen gezamenlijk diner met Peking eend. Het beestje smaakt naar gebraden kip en heeft niet de uitgesproken eend smaak. Dus ik vind hem lekker. Zeker in combinatie met het biertje erbij. Het slaapmutsje in de bar blijkt een klein fiasco als de bar dame slechts een vierde van de drankjes van de kaart op voorraad heeft. #bummer #doedanmaareenbaileys..
Drie films, twee series, twee minder smakelijke maaltijden en 10 uur verder stap ik in Amsterdam weer op de trein. Thuis komt er water uit de kraan wat desgewenst warm wordt en wat ik kan drinken. Ook is er constant stroom en een bed met matras zonder spiralen. Voor hoe lang zal ik dit verwennerij blijven vinden, voordat alles weer vanzelfsprekend is...?